Αποφεύγοντας τους εύκολους αφορισμούς για τα κακά παιδιά που "τους αρέσει να τα σπάνε" αναρωτιέμαι πολύ καλόπιστα έχοντας αρκετή επαφή με τον χώρο των πανεπιστημίων γιατί προωθούνται αυτές τις μέρες νέες καταλήψεις στα πανεπιστήμια της χώρας.
Όπως είναι γνωστό αυτές τις μέρες γίνονται στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και το Πολυτεχνείο Κρήτης πρυτανικές εκλογές. Στις εκλογές αυτές θα εφαρμοστεί για πρώτη φορά ο Νόμος Πλαίσιο της κ. Γιαννάκου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αφήνοντας κατά μέρος μία γενικότερη κριτική του συνόλου του νόμου ας επικεντρωθούμε στην συγκεκριμένη ρύθμιση: αφορά την συμμετόχή στις πρυτανικές εκλογές του συνόλου των φοιτητών και όχι εκπροσώπων των φοιτητικών παρατάξεων. Έχοντας κατά νου το γεγονός ότι παρά τις "φιλότιμες" προσπάθειες των πολιτικών μας οι πρυτανικές εκλογές δεν γίνονται με χρίσματα από τα κόμματα αναρωτιέμαι τι κακό έχει η ρύθμιση αυτή. Οι υποψήφιοι πρυτάνεις ψηφίζονται από όλη την ακαδημαϊκή κοινότητα χωρίς προεκλογικές δεσμεύσεις σε συγκεκριμένες ομάδες που μετά θα είχαν το δικαίωμα να απαιτούν διακρίσεις του νέου πρύτανη επειδή "αυτοί τον έβγαλαν".
Θεωρώ πως οι μόνοι θιγόμενοι από την ρύθμιση είναι κάποιοι φοιτητοπατέρες που κυρίως αφορούν μειοψηφίες στα πανεπιστήμια.
ΕΙΜΑΙ ΛΑΘΟΣ;
http://symbainei.blogspot.com
3 σχόλια:
Γιατί δυστυχώς στην Ελλάδα θεωρείται χώρος πολιτικής δράσης το πανεπιστήμιο, ενώ δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε τίποτα από όσα θα έπρεπε να υπηρετεί.
Πολιτική δράση θα έπρεπε να ασκούμε παντού, όχι μόνο στα πανεπιστήμια, τα οποία φτιάχτηκαν για να είναι ανοιχτά και όχι να τα κλείνουν οι οικτρές μειοψηφίες.
Για χαβαλέ. Τόσα χρόνια που ήτανε όλοι αυτοί όταν παρέπαιε το πανεπιστήμιο; Τι κροκοδείλια δάκρυα είναι αυτά τώρα;
Επειδή ακούστηκαν ορισμένα πρωτάκουστα σχετικά με τον πρόσφατο γάμο ομοφυλοφύλων στην Τήλο και το αν υπάρχει διάταξη νόμου που να το επιτρέπει κλπ, επισημαίνω ότι κανένας δεν έκανε τον κόπο να να ρωτήσει τον κατεξοχήν ειδήμονα της εφαρμογής του κοινοτικού δικαίου στην ελληνική έννομη τάξη και στην υποχρεωτική ερμηνεία των κανόνων του εσωτερικού δικαίου σύμφωνα με το κοινοτικό δίκαιο.
Πρόκειται για τον καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου κύριο Παυλόπουλο, που τυχαίνει να είναι σήμερα και ο κατεξοχήν αρμόδιος υπουργός που θα κληθεί να εκδώσει εγκύκλιο στους δημάρχους και προέδρους κοινοτήτων της χώρας για την εφαρμογή των διατάξεων του πολιτικού γάμου και σύνταξης των ληξιαρχικών πράξεων.
Διαβάστε τι γράφει σε σύγγραμμά του:
«Όταν πρόκειται για την ερμηνεία και την εφαρμογή οποιωνδήποτε άλλων, προγενεστέρων ή μεταγενεστέρων της Κοινοτικής Οδηγίας διατάξεων του εθνικού δικαίου, το ΔΕΚ δέχεται ότι ο εθνικός δικαστής οφείλει να προβαίνει στην ερμηνεία και εφαρμογή του δικαίου αυτού, πάντα μέσα στα πλαίσια του δυνατού, υπό το φως του κειμένου και του σκοπού του κοινοτικού δικαίου, προκειμένου να επιτύχει το στόχο, που καθορίζεται από αυτή, και να συμμορφωθεί έτσι προς τις διατάξεις του άρθρου 189 παρ. 3 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (Βλ. Απόφαση Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου C-21/04, 4 Ιουλίου 2006, Κωνσταντίνος Adeneler and others ver. Ellinikos Organismos Galaktos. Στη συγκεκριμένη περίπτωση θα πρέπει οι διατάξεις του εσωτερικού δικαίου και συγκεκριμένα οι διατάξεις περί γάμου να ερμηνευτούν «υπό το φως του κειμένου και του σκοπού των αντίστοιχων διατάξεων του κοινοτικού δικαίου (ισότητα ανδρών και γυναικών, οιουδήποτε γενετήσιου προσανατολισμού ως προς τα δικαιώματα τέλεσης γάμου κλπ).
Τέλος ο εθνικός δικαστής στην προσπάθεια του να εναρμονίσει, π.χ. με τις μεθόδους που ήδη εκτέθηκαν, το εθνικό δίκαιο με το ευρωπαϊκό κοινοτικό δίκαιο, δεν έχει «διέξοδο διαφυγής». Λόγω της αρχής της υπεροχής του κοινοτικού δικαίου υποχρεούται να μην εφαρμόσει τη διάταξη του εθνικού δικαίου, η οποία αντιτίθεται τόσο στο πρωτογενές, όσο και στο παράγωγο κοινοτικό δίκαιο. Η υποχρέωση αυτή εμφανίζεται ακόμη περισσότερο έντονη και επιτακτική, όπως είναι ευνόητο, στην περίπτωση κατά την οποία έχει ήδη προηγηθεί απόφαση του ΔΕΚ, η οποία και έχει κρίνει, με δύναμη δεδικασμένου κατά τις κείμενες κοινοτικές διατάξεις, την αντίθεση μιας διάταξης του εθνικού δικαίου προς το ευρωπαϊκό κοινοτικό δίκαιο (Βλ. Πρ. Παυλόπουλου εγγυήσεις του δικαιώματος δικαστικής προστασίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοτικό Δίκαιο, σελ. 83-84, Εκδόσεις Σάκκουλα, 1993).»
Αν υπάρχουν όλα αυτά γραμμένα, χρειάζεται να ψάχνουμε στο λεξικό του Μπαμπινιώτη και να ρωτάμε τους παπάδες;
Δημοσίευση σχολίου