Περί ΟΤΕ

Πολλοί Έλληνες αυτό που γνωρίζουν είναι οτι ο ΟΤΕ είναι η εταιρεία που μας δίνει το τηλέφωνο. Τίποτα παραπάνω , τίποτα λιγότερο. Για πολλούς από εμάς που είμαστε πιο κοντά στην τεχνολογία ο ΟΤΕ ήταν η γάγγραινα των τελευταίων 20 ετών. Η κρατική εταιρεία που κρατούσε τις τιμές του ISDN, της ευθείας γραμμής και αργότερα του ADSL σε επίπεδα δυσθεώρητα για την ποιότητα των υπηρεσιών αυτών. Η τεχνική υποστήριξη ήταν σαν να βάζεις μαθητή δημοτικού στο support πυρηνικού εργοστασίου. Ασχετοσύνη, δημοσιοϋπαλληλικi , μαγκιά και τεμπελιά. Αυτή ήταν η εικόνα του ΟΤΕ. Με την πώληση ενός μεγάλου μέρους του μετοχικού κεφαλαίου , με την εθελουσία έξοδο των "παλαιοτέρων" υπαλλήλων και με την απελευθέρωση των επικοινωνιών τα πράγματα βελτιώθηκαν λίγο.
Εκεί όμως άρχισαν τα παρατράγουδα του δημόσιου ΟΤΕ , με ένα δημόσιο που δεν μπορούσε να διαχειριστεί τις τεράστιες εξελίξεις στον χώρο των τηλεπικοινωνιών.
Από την μια δεν μπορούσε να έχει την ευελιξία των ιδιωτικών εταιρειών, από την άλλη υπήρχε πολιτική κάλυψη στα τεράστια χρέη των ιδιωτικών εταιρειών τηλεφωνίας προς τον ΟΤΕ, το προσωπικό παρέμενε ανεκπαίδευτο και υπεράριθμο, που μαθηματικά θα οδηγούσε τον ΟΤΕ στον μαρασμό και στην απαξίωση στα επόμενα χρόνια.
Η πώληση του ΟΤΕ και η εκχώρηση του management ήταν μονόδρομος και η μόνη σωστή κίνηση της κυβέρνησης παρόλο που άργησε 5 χρόνια μια και ήταν από τις βασικές της δεσμεύσεις για τις οποίες πήρε την λαϊκή εντολή.
Φυσικά η χρονική στιγμή, η συμπωματική πώληση ταυτόχρονα με την MIG , η επιλογή της DT είναι στοιχεία που μπορούν να τύχουν οποιασδήποτε κριτικής.
Η πώληση του ΟΤΕ είναι προς την σωστή κατεύθυνση. Με τον τρόπο μπορεί να διαφωνεί ο καθένας.