Μήπως είναι καιρός για …αλλαγή ;

Το περιβάλλον δεν ήταν ποτέ στις άμεσες προτεραιότητες της κοινωνίας μας ούτε και των πολιτικών μας.
Από το 1974 και μετά, ενώ στη Βουλή έχουν γίνει χιλιάδες συζητήσεις, , για την οικονομία, την παιδεία, την εξωτερική πολιτική, το….. περιβάλλον ήταν πάντοτε ως δεύτερη ή και τρίτη προτεραιότητα και αυτό μόνο τα τελευταία έτη.
Οι κλιματικές αλλαγές, τις συνέπειες των οποίων ήδη βιώνουμε όλοι και οι οποίες ήλθαν πολύ πιο σύντομα απ’ ότι οι επιστήμονες προέβλεπαν, μας ανάγκασαν να παραδεχτούμε ,- «μαζεμένα» στην αρχή, πιο θαρρετά στην συνέχεια- ότι …αντιμετωπίζουμε πράγματι πρόβλημα.
Το περιβάλλον είναι άρρηκτα συνδεδεμένο, όχι μόνο με την ποιότητα της ζωής μας, αλλά και με την οικονομική μας ευημερία.
Η Ελλάδα είναι τουριστική χώρα, και αυτό που έχει να πουλήσει, κατά κύριο λόγο, είναι το περιβάλλον.
Υπονομεύοντας το επί σειρά ετών, στην ουσία υπονομεύαμε το μέλλον μας.
Αυτό που προέχει αυτή τη στιγμή, είναι να σχεδιάσουμε από εδώ και εμπρός πώς θα βελτιώσουμε το σύστημα και πώς θα μπορέσουμε να επουλώσουμε τις υπάρχουσες πληγές μας.
Απαιτείται, μια μεγάλη ευαισθητοποίηση των πολιτών, την οποία μπορεί και πρέπει να προκαλέσει το ίδιο το κράτος.
Γιατί δυστυχώς ή αλήθεια είναι ότι ως κοινωνία έχουμε ένα έλλειμμα κοινωνικής ευαισθητοποίησης.
Εκτός λοιπόν από την κρατική συνεισφορά στην «εκπαίδευση» των πολιτών ως προς την περιβαλλοντική ευαισθησία τους ,θα πρέπει να θεσπιστούν κίνητρα για την προστασία του περιβάλλοντος και αντικίνητρα για εκείνους που πράττουν το αντίθετο.
Ίσως είναι η ώρα να προχωρήσουμε σε μια αναπροσαρμογή του φορολογικού μας συστήματος βασισμένη στην αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει».
Μπορούμε, χωρίς να προσθέσουμε νέους φόρους, να ελαττώσουμε τη φορολογία που επιβαρύνει την εργασία, τον μισθωτό και τον συνταξιούχο επάνω στους οποίους έχει στηθεί η φορολογική θεωρία των τελευταίων δεκαετιών , αυξάνοντας αντίστοιχα τη φορολογία ανάλογα με την επιβάρυνση στο περιβάλλον.


Έτσι, θα διαμορφώσουμε στην πράξη μια περιβαλλοντική πολιτική που θα επιβραβεύει τους πολίτες και τις επιχειρήσεις που πραγματικά νοιάζονται για το περιβάλλον.
Η δημιουργία πράσινων φόρων νομίζω ότι είναι το κλειδί για μια ουσιαστική αλλαγή νοοτροπίας τόσο των πολιτών όσο και των επιχειρήσεων και βιομηχανιών.
Η δημιουργία ενός τέτοιου μοντέλου, όσο και αν φαίνεται εκ πρώτης όψεως αντιφατικό ,επιδιώκει να συμφιλιώσει δύο παραδοσιακούς εχθρούς, την προστασία του περιβάλλοντος και την οικονομική ανάπτυξη, στο πλαίσιο μιας προσεκτικής εξισορρόπησης μεταξύ των οικολογικών συμφερόντων από τη μία πλευρά και των οικονομικών συμφερόντων από την άλλη.
Η χρήση περιβαλλοντικών φόρων προτάθηκε για πρώτη φορά από τον καθηγητή Οικονομίας του Cambridge Άρθουρ Πιγκού (1877-1959).
Αρκεί οι υπεύθυνοι του υπ. Οικονομικών να μην δουν την θεωρία του καθηγητή ως ευκαιρία για την καθιέρωση πρόσθετων φόρων , οι οποίοι θα επικαλύπτονται από τον …..πράσινο μανδύα αυτή την φορά , αλλά ως ευκαιρία για αλλαγή όλου του φορολογικού άξονα προς μια δίκαιη , με σεβασμό στο περιβάλλον κατεύθυνση.
Ίσως ακούγονται όλα αυτά παράξενα και …ξένα στα αυτιά κάποιων.

Δεν θα έπρεπε όμως !

http://politis-gr.blogspot.com/