Αχ αυτή η στραβή Ελλάδα

Διαβάζω στα διάφορα blog αλλά ακούω και τις κουβέντες του καφενείου, διάφορα ρεπορτάζ και γκάλοπ για την αγανάκτηση του κόσμου σε σχέση με την πολιτική, για το ότι όλοι είναι ίδιοι, ότι οι δημοσιογράφοι όλοι τα παίρνουν, και και και....
Κατ αρχάς βρίσκω ρατσιστικό, το να θεωρείσαι λαμόγιο επειδή είσαι δημοσιογράφος. Να θεωρείσαι κλέφτης επειδή είσαι πολιτικός. Να θεωρείσαι πουλημένος επειδή είσαι διαιτητής ποδοσφαίρου. Να θεωρείσαι κρατικοδίαιτος και τεμπέλης επειδή είσαι δημόσιος υπάλληλος. Να θεωρείσαι φοροφυγάς επειδή έχεις επιχείρηση. ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΛΕΦΤΗΣ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ (Greece=Γραικός *δείτε την έννοια της λέξης). Να είσαι εκβιαστής επειδή είσαι blogger.
Μήπως θα ήταν καλό να καθόμαστε πιο πολλές ώρες μπροστά στον καθρέπτη του σπιτιού μας; Μήπως θα πρέπει να δούμε τον εαυτό μας από άλλη οπτική γωνία; Μήπως θα πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι εμείς είμαστε η κοινωνία και όχι κάποιοι "άλλοι";
Κατηγορούμε τους βουλευτές που διορίζουν με κομματικά κριτήρια, όταν εμείς οι ίδιοι τους ψηφίζουμε μπας και διοριστούμε. Κατηγορούμε τους δημοσίους υπαλλήλους την στιγμή που το "Greek Dream" είναι μια θέση στο δημόσιο. Κατηγορούμε τους δημοσιογράφους οτι να παίρνουν για να διαμορφώσουν την ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΓΝΩΜΗ. Κατηγορούμε τον δικομματισμό που εμείς συντηρούμε χρόνια τώρα. Κατηγορούμε αυτούς που τα "αρπάζουν" όταν ψάχνουμε τρόπο να τα "αρπάξουμε" και μείς.
Και το χειρότερο είναι πως βαθειά μέσα μας το ξέρουμε αλλά αρνούμαστε να το παραδεχθούμε.
Όλοι ανησυχούμε για το περιβάλλον αλλά πετάμε τα σκουπίδια μας στον δρόμο. Όλοι νοιαζόμαστε για τα δάση αλλά πετάμε τα τσιγάρα μας αναμμένα. Όλοι μας νοιαζόμαστε για τα παιδιά του τρίτου κόσμου, αλλά δεν υιοθετούμε από ένα.
Και φυσικά η εύκολη απάντηση: "εγώ θα αλλάξω τον κόσμο;"
Όχι , αλλά μην παραπονιέσαι για τον κόσμο που ζεις, μην γκρινιάζεις όταν δεν μπορείς να προσφέρεις λύσεις, μην κατηγορείς τους άλλους για την ανικανότητα σου.