"Στις 11 Ιουλίου 2008 ο γιός μου Εμμανουήλ Ανδρουλάκης, άτομο με ειδικές ανάγκες (κωφός) βρέθηκε στην Κεφαλονιά. Είχε πάει με το ΚΤΕΛ και του είχαμε επιστροφή αεροπορικό εισιτήριο με το βραδινό αεροπλάνο του Σαββάτου. Το Σάββατο το απόγευμα, όπως μας είπε, πήγε στο αεροδρόμιο, έδειξε το εισιτήριο στο ταμείο κτύπησαν το κομπιούτερ και του είπαν ότι θα πετάξει το βράδυ για Αθήνα στις 11 περίπου.
Πήγε το βράδυ στο αεροδρόμιο, πήγε για να επικυρώσει το εισιτήριο, τον σταμάτησαν και του είπαν ότι δεν θα πετάξει. Το παιδί δεν μπορούσε να καταλάβει το «γιατί δεν μπορούσε να πετάξει» αφού κρατούσε εισιτήριο και άρχισε να διαμαρτύρεται με τον τρόπο του. Άμεση λύση του Αεροδρομίου: φώναξαν την αστυνομία η οποία
τον πήγε στον αστυνομικό κέντρο της πόλης. Από εκεί μας πήραν τηλέφωνο.
Ο αξιωματικός της αστυνομίας μας ενημέρωσε για όσα συνέβησαν και μας καθυσήχασε ότι βοηθούσαν το παιδί και θα του παρείχαν φιλοξενία. Μας είπε μάλιστα ότι θα φύγει με το πρωινό αεροπλάνο. Επικοινώνησα με την κ. Αποστολάκου, Την παρακάλεσα αν μπορούσε να μας βοηθήσει να φύγει το παιδί με την πρωινή πτήση.
Μου είπε ότι θα επικοινωνούσε με την προϊσταμένη και θα μας ενημέρωνε. Πράγματι μας τηλεφώνησε και μας είπε να πάνε το παιδί το πρωί 6.15 γιατί η πτήση ήταν 7.00. Επικοινώνησα με την αστυνομία και τους είπα αυτά που μου είπε η κ. Αποστολάκου.
Στην πρωινή βάρδια θα ήταν κάποια Άννα (όταν ζήτησα το επίθετό της μου είπε μια είναι η Άννα) την οποία θα είχε σχετικά ενημερώσει. Το πρωί πράγματι η αστυνομία συνόδευσε το Μάνο στο Αεροδρόμιο, αλλά ούτε τότε εστάθη δυνατό να πετάξει.
Επικοινώνησα με την κ. Άννα η οποία μου είπε ότι ο πιλότος αρνήθηκε να τον πάρει.
Από εκεί άρχισε ο μεγάλος Γολγοθάς για το παιδί και για μας. Κάλεσαν στο αεροδρόμιο το ΕΚΑΒ.
Mίλησα με το γιατρό. Με ρώτησε αν το παιδί είχε κάποιο πρόβλημα και αν παίρνει φάρμακα. Δυσικά του είπα «όχι» γιατί όντως έτσι είναι, το παιδί νευρίασε και προσπαθούσε να διαμαρτυρηθεί με τον τρόπο του. Και αυτά συνέβησαν μόνο στο νησί σας, γιατί στις 5/7/2008 επέστρεψε από τη Ζάκυνθο, στις 28/6/08 από Κέρκυρα.
Παλαιότερα από Σάμο, Μυτιλήνη, Κρήτη κ.ά. χωρίς να δημιουργηθεί κανένα πρόβλημα. Κάποιος αστυνομικός συνόδευσε το παιδί στο ΚΤΕΛ για Αθήνα. Με ενημέρωσε για την ώρα αναχώρησης και μου είπε: Ο Μάνος για λίγο που τον έζησα είναι πολύ ευαίσθητος, είναι ψυχούλα, αλλά οι γύρω άνθρωποι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να τον καταλάβουν, ενώ ο ίδιος προσπαθεί πολύ.
Μετά από όσα συνέβησαν σκέφτομαι ότι υπάρχουν άνθρωποι με «ταμπού» προς τα άτομα αυτά και άνθρωποι με ψυχή. Τα άτομα με ειδικές ανάγκες είναι άτομα ευαίσθητα με θέληση και δυναμισμό και δεν δέχονται την απόρριψη.
Θέλουν αγάπη, κατανόηση και ανθρωπιά, αλλά αυτά σήμερα σπανίζουν και μάλιστα σε μορφωμένους ανθρώπους.
Κύριε αερολιμενάρχα!
Για την όλη ταλαιπωρία του παιδιού και τη δική μας, διαμαρτύρομαι και εύχομαι να μη ξανασυμβεί σε οποιοδήποτε άτομο (ΑΜΑ) από το προσωπικό του Αεροδρομίου σας, γιατί θίγουν τον πολιτισμό μας".
Χολαργός 14/7/2008
Η μητέρα του
Χριστίνα Ανδρουλάκη.
http://troktiko.blogspot.com
Σχολιο απο aplos-politis
Κανονικά θα έπρεπε να σχολιάσουμε. Αλλά ελάτε στην θέση μας όταν εχετε αποφασίσει να αποφύγετε τις βωμολοχίες, τις ύβρεις και τις κατάρες στο ιστολόγιο πως να σχολιάσεις μια τέτοια επιστολή. Είναι εκείνες οι στιγμες που σε κανουν να ντρέπεσαι που εισαι Ελληνας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου